Առած - ասացվածքներ
Ապրողին` ապրուստ, մեռնողին` պատանք:
Այդ խելքով ջուր էլ չես կարող խմել:
Այդ մորուքին` այդ սանրը:
Ճարպիկ թռչունը կտուցից կբռնվի:
Ուրիշի պարանով հորը մի իջնիր:
Ուրիշի ձեռքին նայողը` սոված կմնա:
Աշխարհի բերանը խոնջանս չէ, որ քաշեմ, կապեմ:
Գիտունի հետ քար ջարդի, անգետի հետ քուֆթա մի' ուտի:
Ամեն բեղ ունեցող` մարդ չի լինի:
Ամեն ինչ իր չափն ունի:
Աղբի վրա բուսավ, բայց վարդ բուսավ:
Աշխարհն անիվ է, երանի դարձնողին:
Ածող հավը կչկչան կլինի:
Գեղեցիկը` գեղեցկության համար, տգեղն էլ` աստծո համար:
Լավը լավին կգտնի:
Լավություն արա, ծովը գցիր:
Սիրունությունը չի ուտվի:
Սիրուն աղջիկը սիրուն հարս կլինի, սիրուն հարսը սիրուն մանուկ կծնի:
Լավ թխսկանը ճտերին չի թողնի:
Աղքատի երեսը պաղ կլինի:
Աղքատի հալից աղքատը կհասկանա:
Աղքատությունն ամոթ չէ, կեղտոտությունն է ամոթ:
Աշխատանքը լեռներ շուռ կտա:
Ամառվա անձրևին և ձմեռվա արևին մի հավատա:
Ամառը թե չքրտնես, ձմեռը` չես լիանա:
Թան ունեցիր, ճանճը Բաղդադից կգա:
Անունը կա, ինքը` չկա:
Անձրևոտ օրը հավը ջուր չի ուզում:
Անձրևից փախանք, կարկուտի տակ ընկանք:
Ուշ եկողն ինչ գտնի, այն կուտի:
Անցած բանին` վախ չեն ասի:
Անցած` մոռացած:
Աշխարհը` լայն, կոշիկս` նեղ, ի՞նչ հասկացա:
Աշխարհը վառվի, մեջը մի մարդ չունի:
Աշխարհը մախաթով է ծակված:
Աշխարհը ծով, ես` ծարավ:
Աշխարհը մաղի չափ է:
Աղջիկն այլոց տան ճրագն է:
-Աղջի' սեղան դիր:
-Գլուխս է ցավում:
-Աղջի', արի կեր:
-Ո՞ւր է մեծ գդալը:
Աղջիկն ասել է, եթե մի անգամ էլ հարս դառնամ, ձի հեծնելը սովորեցի:
Աղջիկն ինչքան պահես, դարձյալ ուրիշի բախտն է:
Աչք հանողի աչքը պիտի հանես:
Շտապով կրակողը, ուղիղ չի կրակի:
Արագ գնացողը, շուտ կհոգնի:
Առանց շան գյուղ չի լինի:
Աստված երկու ականջ է տվել, մեկ բերան, որ քիչ խոսես, շատ լսես:
Աստված ընկույզ կտա, ատամ չի տա, ատամ կտա, ընկույզ չի տա:
Աստված մեկին կտա խելք, մյուսին փող:
Աստված գիտի իր դատաստանը:
Աստծուց չվախեցողից վախեցիր:
Ասեղ գցես, գետնին չի ընկնի:
Ասեղի անցքից Հնդկաստանը կտեսնի:
Ասես` գեշ ես, չասես` էշ ես:
Այս խմորը շատ ջուր կվերցնի:
Այս ջրաղացը ցորեն էլ կաղա, կորեկ էլ:
Այս գործը մի կյանք արժե:
Որսորդն առանց հրացանի չի լինի:
Արի', որոմը ցորենից ջոկի:
Թե արև դառնա, աշխարհի վրա չի ծաթի:
Արև մտած տունը, բժիշկ չի մտնի:
Օղին տեսավ, վիշտը մոռացավ:
Ուղտը «քը~շ-քը~շ» ասելուց չի ազդվի:
Մինչև ջուրը չպղտորվի, ձուկ չի բռնվի:
Եթե աստված չտվեցմ մարդը չի տա:
Եզը որ ընկնի, դանակ քաշող` շատ կա:
Միայն օձի փոքրը չի սիրվում:
Պարտքով ամուսնացողը երեխաներին կտա դեմը:
Բոյը` երկար, խելքը` կարճ:
Ուտելու համար հետույքը փշերին կտա:
Պարտքը ուղտի ձագ է, ինչքան գնա կմեծանա:
Պարտքը կրակե շապիկ է:
Կատվին ասել են` կեղտդ դեղ է, ավելի խորն է թաղել:
Կույր աչքը շյուղ կընկնի:
Կանանց շառից հեռու:
Կանգնած ջրից վախեցիր, հոսող ջրից մի վախեցիր:
Կարդացողը մարդ կդառնա:
Կարճահասակ մարդու մտքով օրական յոթ անգամ թագավորություն կանցնի, յոթ անգամ էլ կխայտառակվի:
Կաթնատու պտուկը չեն կտրի:
Կուշտ նստեցինք, քաղցած վեր կացանք:
Կոտրած կուժը չի նորոգվի:
Մազերը զուր տեղը չեն սպիտակել:
Կնկա լացը քթի ծայրին է:
Վիճակիդ համար փառք տուր:
Տաշած քարը գետնին չի մնա:
Կին կա տուն կշինի, կին էլ կա տուն կքանդի:
Կին` շատ, բայց մայր` մեկ հատ:
Կինը ամուսնու կյանքն է:
Կուժը ջրի ճամփին կկոտրվի:
Բոռ եմ պահում:
Հոր անունը աղջկան կծախի:
Տեղդ ծանր մնա:
Ժլատից որ ձու առնես, դեղնուցը մեջը չի լինի:
Ժլատի քսակից սատանան կուտի:
Մինչև դուռը չթակես, բացող չի լինի:
Մինչև գարուն չգա, ծառ չի ծաղկի:
Մինչև նորը չգա, հնի արժեքը չի իմացվի:
Մինչև երեխան լաց չլինի, ծիծ չեն տա:
Որթնատունկը պիտի լաց լինի, որ տերն ուրախանա:
Մորը տես, աղջկան առ:
Տեսար` կատակ էր, չտեսար` իրողություն:
Տախտակներից մեկը պակաս է:
Մինչև առուն ջուր գա, գորտի աչքը դուրս կգա:
Մինչև կեսօր չուրախացողը, կեսօրից հետո էլ չի ուրախանա:
Մինչև հաստը բարակի, բարակը ասեղից կանցնի:
Տղան հորը կքաշի:
Հայրը կերավ ազոխը, տղայի ատամները փչացան:
Որբևայրու փեշն իր թշնամին է:
Տան անկյունում ապրիր, քան պալատում անպատկառ կնոջ հետ:
Տասը փարայի մարդ ունենաս, քսան փարայի պատիվ կունենաս:
Տանու գողին ճար չկա:
Տուն մի գնիր, հարևան գնիր:
Զատիկն առանց ավկիթի չի լինի:
Արհեստ ունեցողը մինչև կեսօր քաղցած կմնա, արհեստ չունեցողը` մինչև իրիկուն:
Արհեստը ոսկի մատանի է, ուր որ գնաս, հետդ կգա:
Հարուստը ուզածը կուտի, աղքատը` գտածը:
Իշամեղվի հետևը մեղր մի' փնտրիր:
Ինչ չկծող օձը հազար տարի թող ապրի:
Էշին չի հասնում, փալանին է խփում:
Իր աչքի գերանը չի տեսնում, հարևանի աչքի շյուղն է տեսնում:
Իր մոր մանածը` Հալեպի շուկայում է ծախած:
Իր գործը շատ տեսավ, ուրիշի զարդն է քաշում:
Իրեն չհասնես, ստվերին պիտի խփես:
Խախողին չի հասել, թթու է ասել:
Թե խոսքով բրինձի փլավ եփվի, ինձնից ծովի չափ յուղ:
Զուռնաչին մորուք չի պահի:
Լավություն արա ծովը գցիր:
Ինքն իր ստվերից է վախենում:
Էշն էն էշն է, փալանն է փոխված:
Էշը պայտի սովոր չէ:
Էշն ընկած տեղից չի անցնի:
Էշը գողացել են, փալանն է փնտրում:
Էշը դատի, ձին ուտի:
Էշը բեռան տակ չի կանգնի:
Ամեն Երուսաղեմ գնացողը հաջի չի լինի:
Ամեն խոսքին բեղ չեն ոլորի:
Անգլիացին գնաց, կոշիկը մնաց:
Բարեկամի հետ քեֆ արա, առևտուր մի արա:
Էժան միսը յուղ չի ունենա:
Սպիտակ շունը բամբակագործին վնաս կտա:
Թախտից կփախչես, բայց բախտիցդ չես կարող փախչել:
Թագավորի աղջիկն անգամ թերություն կունենա:
Կաթսան երեք քարի վրա կնստի:
Մի թել քաշի, հազար կարկատան կթափվի:
Եթե կուզես թշնամուդ հաղթել, նրա լեզուն սովորիր:
Թմբուկի ձայնը հեռվից անուշ կգա:
Թքիր ափիս, քսեմ երեսիդ:
Ալյուրս մաղվել է, մաղս էլ` կախվել:
Ման եկող աղվեսն ավելի լավ է, քան քնած առյուծը:
Համառ մարդու հացնել չի ուտվի:
Ընկած էշի համար տիրոջից ուժեղը չկա:
Մարդու բիծը ներսից է, անասունինը` դրսից:
Մարդու ո'չ միսը կուտվի, ո'չ էլ կաշին կհագնվի, միայն շնորհքը կմնա:
Մարդու աչքը դուրս գա, անունը դուրս չգա:
Մարդը մարդով է շեն:
Մարդը լեզվով կբռնվի, անասունը` սանձով:
Մարդը հում կաթ է ծծել, հավատալ չի լինի:
Մարդ ինչ անի, իրեն կանի:
Մարդն ինչ որ քաշի, իր խելքից կքաշի:
Մարդ չունեցածն է ուզում:
Անողաց` գտնողաց:
Էշը հարյուր քուռակ էլ ունենա, ծանր բեռն իրեն կմնա:
Էշը բեռան տակ կզռա:
Է'շ, մի սատկիր, գարուն կգա:
Էշին թամբ չի վայելի:
Էշի վզից թե մի տոպրակ ոսկի էլ կախես, նորից կասեն` էշ տղա:
Աչքը` ծառին, ոտքը` քարին:
Աչքից հեռու, սրտից հեռու:
Ես` աղա, դու` աղա, մեր աղոնը ո՞վ աղա:
Ոսկին փոքր է, գինը` մեծ:
|
