Առած - ասացվածքներ
Ապրողին` ապրուստ, մեռնողին` պատանք: Այդ խելքով ջուր էլ չես կարող խմել: Այդ մորուքին` այդ սանրը: Ճարպիկ թռչունը կտուցից կբռնվի: Ուրիշի պարանով հորը մի իջնիր: Ուրիշի ձեռքին նայողը` սոված կմնա: Աշխարհի բերանը խոնջանս չէ, որ քաշեմ, կապեմ: Գիտունի հետ քար ջարդի, անգետի հետ քուֆթա մի' ուտի: Ամեն բեղ ունեցող` մարդ չի լինի: Ամեն ինչ իր չափն ունի: Աղբի վրա բուսավ, բայց վարդ բուսավ: Աշխարհն անիվ է, երանի դարձնողին: Ածող հավը կչկչան կլինի: Գեղեցիկը` գեղեցկության համար, տգեղն էլ` աստծո համար: Լավը լավին կգտնի: Լավություն արա, ծովը գցիր: Սիրունությունը չի ուտվի: Սիրուն աղջիկը սիրուն հարս կլինի, սիրուն հարսը սիրուն մանուկ կծնի: Լավ թխսկանը ճտերին չի թողնի: Աղքատի երեսը պաղ կլինի: Աղքատի հալից աղքատը կհասկանա: Աղքատությունն ամոթ չէ, կեղտոտությունն է ամոթ: Աշխատանքը լեռներ շուռ կտա: Ամառվա անձրևին և ձմեռվա արևին մի հավատա: Ամառը թե չքրտնես, ձմեռը` չես լիանա: Թան ունեցիր, ճանճը Բաղդադից կգա: Անունը կա, ինքը` չկա: Անձրևոտ օրը հավը ջուր չի ուզում: Անձրևից փախանք, կարկուտի տակ ընկանք: Ուշ եկողն ինչ գտնի, այն կուտի: Անցած բանին` վախ չեն ասի: Անցած` մոռացած: Աշխարհը` լայն, կոշիկս` նեղ, ի՞նչ հասկացա: Աշխարհը վառվի, մեջը մի մարդ չունի: Աշխարհը մախաթով է ծակված: Աշխարհը ծով, ես` ծարավ: Աշխարհը մաղի չափ է: Աղջիկն այլոց տան ճրագն է: -Աղջի' սեղան դիր: -Գլուխս է ցավում: -Աղջի', արի կեր: -Ո՞ւր է մեծ գդալը: Աղջիկն ասել է, եթե մի անգամ էլ հարս դառնամ, ձի հեծնելը սովորեցի: Աղջիկն ինչքան պահես, դարձյալ ուրիշի բախտն է: Աչք հանողի աչքը պիտի հանես: Շտապով կրակողը, ուղիղ չի կրակի: Արագ գնացողը, շուտ կհոգնի: Առանց շան գյուղ չի լինի: Աստված երկու ականջ է տվել, մեկ բերան, որ քիչ խոսես, շատ լսես: Աստված ընկույզ կտա, ատամ չի տա, ատամ կտա, ընկույզ չի տա: Աստված մեկին կտա խելք, մյուսին փող: Աստված գիտի իր դատաստանը: Աստծուց չվախեցողից վախեցիր: Ասեղ գցես, գետնին չի ընկնի: Ասեղի անցքից Հնդկաստանը կտեսնի: Ասես` գեշ ես, չասես` էշ ես: Այս խմորը շատ ջուր կվերցնի: Այս ջրաղացը ցորեն էլ կաղա, կորեկ էլ: Այս գործը մի կյանք արժե: Որսորդն առանց հրացանի չի լինի: Արի', որոմը ցորենից ջոկի: Թե արև դառնա, աշխարհի վրա չի ծաթի: Արև մտած տունը, բժիշկ չի մտնի: Օղին տեսավ, վիշտը մոռացավ: Ուղտը «քը~շ-քը~շ» ասելուց չի ազդվի: Մինչև ջուրը չպղտորվի, ձուկ չի բռնվի: Եթե աստված չտվեցմ մարդը չի տա: Եզը որ ընկնի, դանակ քաշող` շատ կա: Միայն օձի փոքրը չի սիրվում: Պարտքով ամուսնացողը երեխաներին կտա դեմը: Բոյը` երկար, խելքը` կարճ: Ուտելու համար հետույքը փշերին կտա: Պարտքը ուղտի ձագ է, ինչքան գնա կմեծանա: Պարտքը կրակե շապիկ է: Կատվին ասել են` կեղտդ դեղ է, ավելի խորն է թաղել: Կույր աչքը շյուղ կընկնի: Կանանց շառից հեռու: Կանգնած ջրից վախեցիր, հոսող ջրից մի վախեցիր: Կարդացողը մարդ կդառնա: Կարճահասակ մարդու մտքով օրական յոթ անգամ թագավորություն կանցնի, յոթ անգամ էլ կխայտառակվի: Կաթնատու պտուկը չեն կտրի: Կուշտ նստեցինք, քաղցած վեր կացանք: Կոտրած կուժը չի նորոգվի: Մազերը զուր տեղը չեն սպիտակել: Կնկա լացը քթի ծայրին է: Վիճակիդ համար փառք տուր: Տաշած քարը գետնին չի մնա: Կին կա տուն կշինի, կին էլ կա տուն կքանդի: Կին` շատ, բայց մայր` մեկ հատ: Կինը ամուսնու կյանքն է: Կուժը ջրի ճամփին կկոտրվի: Բոռ եմ պահում: Հոր անունը աղջկան կծախի: Տեղդ ծանր մնա: Ժլատից որ ձու առնես, դեղնուցը մեջը չի լինի: Ժլատի քսակից սատանան կուտի: Մինչև դուռը չթակես, բացող չի լինի: Մինչև գարուն չգա, ծառ չի ծաղկի: Մինչև նորը չգա, հնի արժեքը չի իմացվի: Մինչև երեխան լաց չլինի, ծիծ չեն տա: Որթնատունկը պիտի լաց լինի, որ տերն ուրախանա: Մորը տես, աղջկան առ: Տեսար` կատակ էր, չտեսար` իրողություն: Տախտակներից մեկը պակաս է: Մինչև առուն ջուր գա, գորտի աչքը դուրս կգա: Մինչև կեսօր չուրախացողը, կեսօրից հետո էլ չի ուրախանա: Մինչև հաստը բարակի, բարակը ասեղից կանցնի: Տղան հորը կքաշի: Հայրը կերավ ազոխը, տղայի ատամները փչացան: Որբևայրու փեշն իր թշնամին է: Տան անկյունում ապրիր, քան պալատում անպատկառ կնոջ հետ: Տասը փարայի մարդ ունենաս, քսան փարայի պատիվ կունենաս: Տանու գողին ճար չկա: Տուն մի գնիր, հարևան գնիր: Զատիկն առանց ավկիթի չի լինի: Արհեստ ունեցողը մինչև կեսօր քաղցած կմնա, արհեստ չունեցողը` մինչև իրիկուն: Արհեստը ոսկի մատանի է, ուր որ գնաս, հետդ կգա: Հարուստը ուզածը կուտի, աղքատը` գտածը: Իշամեղվի հետևը մեղր մի' փնտրիր: Ինչ չկծող օձը հազար տարի թող ապրի: Էշին չի հասնում, փալանին է խփում: Իր աչքի գերանը չի տեսնում, հարևանի աչքի շյուղն է տեսնում: Իր մոր մանածը` Հալեպի շուկայում է ծախած: Իր գործը շատ տեսավ, ուրիշի զարդն է քաշում: Իրեն չհասնես, ստվերին պիտի խփես: Խախողին չի հասել, թթու է ասել: Թե խոսքով բրինձի փլավ եփվի, ինձնից ծովի չափ յուղ: Զուռնաչին մորուք չի պահի: Լավություն արա ծովը գցիր: Ինքն իր ստվերից է վախենում: Էշն էն էշն է, փալանն է փոխված: Էշը պայտի սովոր չէ: Էշն ընկած տեղից չի անցնի: Էշը գողացել են, փալանն է փնտրում: Էշը դատի, ձին ուտի: Էշը բեռան տակ չի կանգնի: Ամեն Երուսաղեմ գնացողը հաջի չի լինի: Ամեն խոսքին բեղ չեն ոլորի: Անգլիացին գնաց, կոշիկը մնաց: Բարեկամի հետ քեֆ արա, առևտուր մի արա: Էժան միսը յուղ չի ունենա: Սպիտակ շունը բամբակագործին վնաս կտա: Թախտից կփախչես, բայց բախտիցդ չես կարող փախչել: Թագավորի աղջիկն անգամ թերություն կունենա: Կաթսան երեք քարի վրա կնստի: Մի թել քաշի, հազար կարկատան կթափվի: Եթե կուզես թշնամուդ հաղթել, նրա լեզուն սովորիր: Թմբուկի ձայնը հեռվից անուշ կգա: Թքիր ափիս, քսեմ երեսիդ: Ալյուրս մաղվել է, մաղս էլ` կախվել: Ման եկող աղվեսն ավելի լավ է, քան քնած առյուծը: Համառ մարդու հացնել չի ուտվի: Ընկած էշի համար տիրոջից ուժեղը չկա: Մարդու բիծը ներսից է, անասունինը` դրսից: Մարդու ո'չ միսը կուտվի, ո'չ էլ կաշին կհագնվի, միայն շնորհքը կմնա: Մարդու աչքը դուրս գա, անունը դուրս չգա: Մարդը մարդով է շեն: Մարդը լեզվով կբռնվի, անասունը` սանձով: Մարդը հում կաթ է ծծել, հավատալ չի լինի: Մարդ ինչ անի, իրեն կանի: Մարդն ինչ որ քաշի, իր խելքից կքաշի: Մարդ չունեցածն է ուզում: Անողաց` գտնողաց: Էշը հարյուր քուռակ էլ ունենա, ծանր բեռն իրեն կմնա: Էշը բեռան տակ կզռա: Է'շ, մի սատկիր, գարուն կգա: Էշին թամբ չի վայելի: Էշի վզից թե մի տոպրակ ոսկի էլ կախես, նորից կասեն` էշ տղա: Աչքը` ծառին, ոտքը` քարին: Աչքից հեռու, սրտից հեռու: Ես` աղա, դու` աղա, մեր աղոնը ո՞վ աղա: Ոսկին փոքր է, գինը` մեծ:
|